■ میزان مقامت حرارتی لایه های متداول در دیوارهای پیرامونی بخش عمران

هر دیواری که در ساختمان استفاده می شود دارای لایه های مختلفی از مصالح است که این مصالح و در نهایت لایه ها هرکدام سهمی در مقاومت حرارتی دیوار دارند ، این لایه ها میتواند شامل لایه داخلی که معمولا از گچ و یا سیمان استفاده می شود ، لایه میانی که ساختار اصلی دیوار را تشکیل می دهد و لایه خارجی که معمولا نمای سیمانی یا نمای سنگ و یا ... هست باشند. مقاومت حرارتی هر لایه از تقسیم ضخامت لایه بر ضریب هدایت حرارتی آن بدست می آید ، به همین منظور محاسبات مربوط به چند لایه متداول را در جدول زیر مشاهده می کنید ؛ برای بدست آوردن مقاومت حرارتی کل یک دیوار باید مقاومت لایه های استفاده شده در آن را باهم جمع کرد .

به عنوان مثال برای محاسبه دیوار سفال 15 با 2.5 سانت اندود داخلی گچ و خاک و نیم سانت گچ رویه و نمای خارجی سنگ به ضخامت 2 سانت که به روش دوغابی با 3 سانت دوغاب ماسه و سیمان اجرا شده است کافی است مقادیر ردیفهای 1و4و5و6و7 را با هم جمع کنیم که مقاومت حرارتی آن 0.369 میشود .

دیوار AAC ( بتن سبک اوتوکلاو شده ) با همین لایه ها مقاومت حرارتی 0.858 ؛

دیوار CLC ( فوم بتن ) با همین لایه ها مقاومت حرارتی 0.819 ؛

دیوار لیکا با همین لایه ها مقاومت حرارتی0.503 می باشد .

اگر نتایج بالا را با جدول حداقل مقاومت حرارتی مراکز استانهای کشور برای ساختمانهای مسکونی که در همین صفحه درج شده مقایسه کنید متوجه میشوید که هیچکدام از دیوارهای فوق حداقل مقاومت حرارتی مبحث نوزدهم (حتی در شهر هایی که دارای نیاز انرژی کمی هستند ) را تامین نمی کنند و به عبارتی استفاده از آنها بدون عایق حرارتی مناسب مجاز نبوده و دارای شرایط استاندارد نمی باشد .

برای کسب اطلاعات بیشتر به و بلاگ www.superwall.blogfa.com مراجعه نمایید .